martes, noviembre 29, 2011

ACTIVIDADES DÍA 1 DE DECEMBRO DE 2011 E MANIFESTO CO GALLO DO DÍA MUNDIAL DE RESPOSTA CONTRA A SIDA



ACTIVIDADES DA ASOCIACIÓN LAZOS CO GALLO DO 1 DE DECEMBRO DO 2011, DÍA MUNDIAL DE LOITA CONTRA A SIDA
ACTIVIDADES DE MAÑÁ
 
De 10:30  a 13.30 Hrs.

ü  INSTALACIÓN DE MESAS INFORMATIVO-PREVENTIVAS 

UBICACIÓNS DAS MESAS:
o    CENTRO COMERCIAL ALCAMPO  (A Gándara-Narón. Alternativa Complexo Hospitalario Arquitecto Marcide).
o    PRAZA CAMILO JOSÉ CELA (Edif. Admin. Xunta de Galicia-Ferrol).

ACTIVIDADES DE TARDE 

De 17.00 a 19.30 hrs.

UBICACIÓN : Edificio Social do Concello de Ferrol, sito na R/Sánchez Barcáiztegui 37 

ü  Actividade 1:  Inauguración. Presentación por parte dun/a representante do Concello de Ferrol e do Presidente de Lazos.

ü  Actividade 2:  Presentación “Qué é LAZOS”. Leticia Rodríguez. Traballadora Social da Asociación LAZOS.

ü  Actividade 3: Pase do corto-documental “Elige siempre cara” . Amosa a  realidade vivida polas persoas con VIH.

ü  Actividade 4: Presentación “Detección precoz do VIH, nun centro alternativo” Asociación Lazos 2011. Sara Ríos Técnica e pedagoga da Asociación Lazos.

ü  Actividade 5: Presentación “ 30 anos de resposta fronte a sida,   30 anos en defensa dos dereitos das persoas con VIH”. Carlos Varela Educador e afectado polo VIH.

ü  Actividade 6: Lectura do manifesto co gallo do día 1 de decembro do 2011, día mundial de resposta contra a sida.


 
MANIFESTO DA ASOCIACIÓN LAZOS PRO SOLIDARIEDADE-COMITÉ ANTISIDA DE FERROL CO GALLO DO 1 DE DECEMBRO, DÍA MUNDIAL DE RESPOSTA CONTRA A SIDA
Neste intre, cúmprense 30 anos dende a publicación dos primeiros casos de sida. Tres décadas de resposta contra unha pandemia que arrebatou a vida de  moitas persoas queridas e que, desafortunadamente,  segue levándose a vida de moitas máis. 


A pesares de que os datos epidemiolóxicos actuais  indican unha certa melloría, en canto ao descenso de mortes por sida e de novas infeccións por Vih,  estamos moi lonxe  de acadar un escenario desexable,   tanto a  nivel internacional como Estatal. Son as persoas máis vulnerables ás que por cuestións socioculturais,  económicas,  políticas e doutra índole,   teñen maior probabilidade de infectarse. Neste senso nada cambiou dende o principio da pandemia.


Recortáronse as axudas para o fondo mundial de loita contra a sida, a malaria e a tuberculose  o que impedirá que os países máis castigados, mermen a súa capacidade de control da infección e da enfermidade. Os tratamentos efectivos, que melloran a calidade e a esperanza de vida das persoas con VIH, non chegan máis que a metade das persoas que o necesitan. Hoxe en día,  sabemos que este tratamento, reduce considerablemente as posibilidades de que unha persoa con VIH, transmita o virus a outras persoas. Polo tanto estes tratamentos que non chegan a tódalas persoas, xogan un papel importante na prevención de novas infeccións. 


Nuns momentos onde as decisións económicas a curto prazo parecen ser a única alternativa a unha situación de crise xeneralizada, é necesario poñer enriba da mesa o tremendo perigo que levaría consigo e o elevado custo económico e social que xeraría nun futuro próximo,  os recortes en prevención, detección precoz e atención nas políticas activas fronte a esta pandemia. A Asociación Lazos Pro Solidariedade  e as organizacións civís do movemento fronte ao vih/sida esiximos que as decisións políticas se fagan tendo en conta un amplo número de factores e non por simples axustes do gasto. Pronunciámonos con contundencia nas seguintes liñas irrenunciables nas que nos mostraremos vixiantes na resposta ao vih/sida:


1.- Esiximos un liderazgo compartido e o recoñecemento ao valor engadido das organizacións civís. Dende os inicios da pandemia,  as organizacións de afectados e afectadas,  e ás que traballan de forma integral na resposta fronte ao VIH e a sida, nos puxemos na primeira liña de vangarda. Incluso ate incidir nas investigacións biomédicas, que ate entón permanecían alleas ás persoas afectadas. Neste senso, continúan  presentes hoxe en día os preceptos de Denver, que promoveron outro xeito de movilización  e que se poden resumir, no seguinte carma: “Nada sobre mí, sin mí”.


Os recortes sufridos polas organización civís nos últimos anos, e baseados en criterios únicamente economicistas,  dificultan que a prevención, a detección precoz,  a asistencia do VIH,  e o apoio ás persoas afectadas,  se poda desenvolver cuns criterios mínimos de calidade. Estes recortes pódense traducir a medio e longo prazo no aumento de novas infeccións. 


2.- Esiximos as mesmas prestacións sanitarias para tódalas persoas. A carteira de prestacións sanitarias non están homoxeneizadas no noso Estado,  o que resulta que en función de onde residan as persoas con VIH, pódanse beneficiar, ou non,  das mesmas. No que se refire a Galicia, estase a detectar unha falta de cobertura sanitaria básica nas persoas máis vulnerables da poboación, repercutindo directamente na súa calidade de vida, na súa precaria economía e favorecendo a exclusión social, por motivos de saúde.



3.- Exisimos medidas eficaces que respeten os dereitos humanos e reduzan a discriminación ás persoas con VIH. Trinta anos despois do inicio da pandemia, e a pesares dos avances  médicos producidos, se continúan vulnerando os dereitos das persoas con VIH,  e o estigma e a discriminación segue repercutindo na vida diaria das persoas que viven coa infección. As persoas con VIH non dispoñen de liberdade de movemento, limitándoselles a entrada en moitos países pola súa condición. As persoas con VIH non poden acceder a seguros de vida, e polo tanto a préstamos bancarios para mercar unha casa ou poder desenvolver o seu proxecto vital. Todavía ás persoas sen medios e que precisan dun recurso residencial,  pola súa situación de saúde ou social, non poden acceder aos  de titularidade pública. A catalogación legal do VIH coma enfermidade infectocontaxiosa impide que as persoas afectadas accedan a estes recursos . Pola contra, os recursos residenciais xestionados por ONGs ,  non cubren a demanda existente  e ademáis se lles ven recortando as axudas públicas, ano tras ano,  situación que os asfixia. Neste intre,  en Galicia contamos únicamente con 16 prazas para persoas con VIH que necesitan un recurso residencial. Nembargantes hai moitas máis persoas galegas e con VIH dispersas por todo o Estado. Este feito, contribúe ao desarraigo das persoas e rompe calquer lazo ou vínculo das persoas co seu entorno de referencia, reflectindo na súa autoestima e calidade de vida.
En canto ao  aumento de novas infeccións, decir que pode xustificarse en parte, pola falla de educación sexual reglada e integral,   que contemple a  diversidade nas diferentes orientacións sexuais. O falta de educación sexual actual, promove a LGTBfobia e sitúa a estes colectivos en posición de vulnerabilidade en relación ao VIH. 


Estamos nun momento histórico de crise financeira e de reflexión,  ante a resposta ao VIH, por iso é o momento de asumir compromisos e facer planificacións estratéxicas con visión a longo prazo. O futuro da pandemia, a redución de novas infeccións, co custo sanitario elevado que iso significaría, e a atención ás persoas que hoxe viven con VIH están en xogo. As ONG que traballamos no ámbito do VIH non daremos nin un paso atrás na defensa dos dereitos das persoas con VIH,  nin de ningún outro colectivo. Non o fixemos hai 30 anos e non o faremos nunca, porque só así avanzamos.


Asociación Lazos Pro Solidariedade-Comité antisida de Ferrol


4 comentarios:

Anónimo dijo...

SIDA= GRAN FARSA DEL SIGLO XX
DRA MARIÑO CUANTO DINERO LE DIERON LAS FARMACEUTICAS COMO ABBOT PARA PERMITIRSE IRSE A RUSIA A COMER CAVIAR Y BEBER VODKA?POR QUE NO DICES CUANTA GENTE MURIÓ POR CULPA DE LOS ANTIRETROVIRALES?CUANTO TE PAGAN POR ELLO?MEJOR DICHO...CUANTO TE PAGAN POR NO DECIR LA VERDAD?
TODO UNA GRAN MENTIRA, NO OS DEJEIS ENGAÑAR!!!

LAZOS PRO SOLIDARIEDADE-COMITÉ ANTISIDA DE FERROL dijo...

Anónimo, para verter acusacións dese tipo, o menos que podes decir é o teu nome. Estás nomeando a persoas que non se poden defender ante un seudónimo. Pregaría que te identificases.

En canto ao que comentas, imaxino que terás probas, porque eu son unha proba viva de que os antiretrovirais me salvaron a vida.
Asdo. Carlos Varela

Anónimo dijo...

quizás deberías informarte mas, y dejarte de engañarte por lo que digan unos internistas de pacotilla que les importa una mierda lo que usted y los demas les vaya en la vida, solo con el áfan de lucrarse como hacen otros y muchos especialistas, sobornados por la industria farmaceutica.¿Acaso nunca quisistes ver este tema desde otra perspectiva?,¿o crees que lo que te digan es cierto?.Dato importante y paradojico: Robert Galo, junto con su equipo de investigación, fueron condenados por fraude cientifico.
Hay muchas teorías, y de gran interés, y hecha por profesionales serios y equipos de investigación biomolecular etc...en las que ponen en duda la teoría oficial mantenida por la "mafio-comité científico internacional".
Ademas...me lo está diciendo un miembro de esta asociación, por lo que tus posturas van a ser las evidentes,a no ser que se esconde detras de toda esta organización.
por cierto, puedes llamarme V

Anónimo dijo...

Como nota final...si tus oídos estan cerrados a la verdad, sigue envenenandote con los antiretrovirales, pero si ejerces el beneficio de la duda, poneos a investigar...¿o acaso no os conviene?
Fdo V

Publicar un comentario